“บาร์คลีย์ เป็นหนึ่งนักเตะพรสวรรค์ที่ก้าวขึ้นมาสู่ทำเนียบทีมชาติอังกฤษในรอบไม่กี่ปีที่ผ่านมา และเป็นนักเตะที่หากได้โอกาสลงสนาม และรักษาสภาพความฟิตของร่างกายไว้ได้ จะมีครบเครื่องทุกอย่างที่ต้องการจากมิดฟิลด์”

รอย ฮอดจ์สัน
—

วันก่อนผมได้แตะไปแล้วถึงผลงานที่ ‘เข้าตา’ ของ รอสส์ บาร์คลีย์ กับเชลซี และพูดถึงทีมสิงโตน้ำเงินครามในภาพรวม

เหลือเชื่ออีกประการ คือ ดาวเตะอังกฤษผู้นี้เพิ่งจะอายุ 24 ปีเท่านั้น

แต่เสมือน ‘ได้ยิน’ ชื่อนี้มานานแสนนานแล้วนะครับ

นานจนกระทั่งไม่คิดว่า บาร์คลีย์ จะเหลือเวลาได้พิสูจน์ตนเอง และกลับมามีวัน ‘แจ้งเกิด’ ได้อีก

ทั้งนี้ หาก “ฉีก” คำพูดของ ฮอดจ์สันแบ่งออกมาจะเห็นว่า ใจความสำคัญถูกแยกเป็น 2 ส่วน คือ 1.พรสวรรค์ที่มีสูงส่งอยู่แล้ว และ 2.การรักษาสภาพร่างกาย และโอกาสลงสนามด้วยความฟิตแบบปัจจุบันให้ได้อย่างเนื่อง

หรือก็คือ “ยืนระยะ” ให้ครบตลอดทั้งฤดูกาล
—

นอกจากนี้ ผมเชื่อว่า “เบื้องหลัง” ผลงานที่ประสบความสำเร็จของ บาร์คลีย์ (และจริง ๆ แล้วนักเตะเชลซีอีกหลายคน) นั้นอยู่ที่แนวทาง และวิธีการทำงานของ เมาริซิโอ ซาร์รี

ระบบ 4-3-3 ที่แดนกลาง “3 ตัว” ได้จอร์จินโญ่ เป็นคนคอยคุมจังหวะ ออกบอล รวมถึง “เชื่อมต่อ” ทุกจุดระหว่างการสร้างเกมรุก และกองเต้ คอยตัดเกม กับปัดเป่าทุกอย่างในแดนกลาง

การทำหน้าที่หลักของทั้ง 2 คนทำให้กองกลางที่ได้ “โควต้า” อีก 1 ตำแหน่งไม่ว่าจะ มาเตโอ โควาชิช หรือบาร์คลีย์ เดินเกมรุกได้อย่าง “อิสระ” และไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังมากหลัง

ซีซั่นแรกของ “จอมเทคนิค” ในอังกฤษอย่าง โควาชิช จึงไม่ได้ขี้เหร่ ผิดกับนักเตะสไตล์นี้ส่วนใหญ่ที่จะพบความยากลำบากกับการ “แจ้งเกิด” ในพรีเมียร์ลีก

แน่นอน นักเตะพรสวรรค์ระดับ รอสส์ บาร์คลีย์ ก็ได้อานิสงฆ์ไปด้วยครับ