คงจะเคยได้ยินบ่อย ๆ นะครับกับประโยคคลาสสิคประเภท “ทำ (งาน) อะไรที่เรารักแล้วจะรู้สึกเหมือนไม่ทำงาน” หรือ “ทำอะไรด้วยความรัก ด้วยแพสชั่น ไม่ใช่เอาเงินเป็นตัวตั้ง แล้วผลลัพธ์จะออกมาดี และเงินทองจะตามมาเอง”
จำได้ว่า ตอนนั้นเป็นเดือน พ.ค.2012 ผมเพิ่งออกจากงานที่ “ทรู วิชั่นส์” และยัง “คัน ๆ” อยากมาร่วมงานออนกราวด์ กิจกรรมชมฟุตบอลพรีเมียร์ลีก เหมือนที่เคยมี “ส่วนร่วม” ในการจัดงานมาตลอด 4 ปี
จากชื่อหัวเรื่องซึ่งเป็นประโยคคำถามตัวหนาๆโต ๆ ว่า เซร์คิโอ อเกวโร่ จะทุบสถิติยิงประตูสูงสุดในพรีเมียร์ลีกของอลัน เชียเรอร์ ได้หรือไม่? คำถามนี้ หากเป็นแฟนแมนฯซิตี้ ต่างคงอวยพรอวยชัยให้ “กุน” เดินหน้ายิงประตูต่อไปเรื่อย ๆ ไม่จบไม่สิ้น และไปให้ถึงดวงดาวในอนาคต
หนึ่งใน “กุศโลบาย” ส่วนตัว คือ หากไม่ได้เกิดความรู้ใหม่ หรือระหว่างทาง (ที่เขียน และหาข้อมูล) ผมรู้สึกไม่ได้ “เรียนรู้” อะไรควบคู่ไปด้วย
ช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้ “ผ่านตา” ประโยคเด็ด ๆ ความหมายไพเราะจากปากคนลูกหนังพรีเมียร์ลีกหลายชุดคำพูดอยู่เหมือนกันนะครับ
ไม่ใช่เรื่องที่เหนือการคาดหมายใดๆมากนัก สำหรับการอำลาทีมชาติอังกฤษพร้อมๆกันของ เจมี่ วาร์ดี้ และ แกรี่ เคฮิลล์ 2 นักเตะทีมชาติอังกฤษในวัย 30+ เพราะข่าวนี้ดูแล้วน่าจะมีการพูดคุยกันสักระยะมาแล้ว นับตั้งแต่จบศึกฟุตบอลโลก 2018 และรอช่วงเวลาที่ “เหมาะสม” จึงเปิดเผยข่าวการประกาศอำลาของสองนักเตะทีมชาติในเวลาพร้อมเพรียงกัน.
เกมระหว่างญี่ปุ่นและเซเนกัลจบลงด้วยความสง่างาม แม้ว่าจะไม่มีฝ่ายใดคว้าชัยชนะไปได้อย่างเด็ดขาด สิ่งที่ถูกทิ้งไว้ให้ได้ศึกษากันก็คือ ความเป็นสุภาพบุรุษของผู้เล่นทั้งสองทีมที่ทะยานเข้าห้ำหั่นกันอย่างลืมเป็นลืมตาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งญี่ปุ่น ทีมที่ถูกประเมินไว้ต่ำชั้นกว่า(Underdog)
